Bundan 50 sene önce bir küçük yerleşim biriminde yaşasaydık, eş dostun hatırını sormak için bir yardımcıya ihtiyacımız olmazdı. Bunun için zaten ritüeller vardı. En başta bayramlar, konu komşu gezmeleri, kahvehaneler.
5000 yıl önce yaşasaydık bunlar yoktu ama eminim başkaları vardı. İnsanlar doğdukları yerde hayatlarını tamamlıyorlardı. Orada da sınırlı sayıda insanla muhatap oluyorlardı. Dunbar sayısını duymuşsunuzdur; insanın sağlıklı bir ilişki sürdürebileceği insan sayısının 150 olduğunu iddia ediyor, İngiliz antropolog Robin Dunbar, bu rakamın beyinin kapasitesi ile sınırlı olduğu savıyla, örneğin maymunlarda bu sayının 50 olduğunu tespit etmişler.
Şu an internet sayesinde neredeyse ayda yeni 150 kişiyle münasebetimiz oluyor. İşte bu yoğunlukta o asıl 150 kişiyi ihmal ediyoruz. Birinci dereceden yakınlarımız bize bazen gönül koyabiliyor arayı açtığımız zaman.
İronik bir şekilde çözüm yine bizim dikkatimizi dağıtan cenahtan geliyor. Catchup sizi dürten bir uygulama. İlaç hatırlatması için alarm girmek gibi düşünün. Ama daha marifetli, ne kadar zamanda bir nasıl bir temas kurmak istediğinizi işliyebiliyorsunuz, en son görüşmenizden (check in) bu yana ne kadar zaman geçtiğini gösteriyor vs. (Şu an sadece iOS’te, ücretsiz olarak iki kişi ekleyebiliyormuşsunuz, 8 dolara sınırsız).
Gözle görünen şeyler hatırlatma gerektirmiyor, ne kadar ertelesem de Manisa Tarzanı’na bağlamaya yaklaştığımda (en çok 6 hafta gibi) berberimi ziyaret ediyorum. Ama sosyal medya veya google photo hatırlattığında arkadaşlarımızla çektirdiğimiz o fotoğrafı, ağzımız açık kalıyor ne kadar zaman geçtiğine görüşmeyeli.
Epey sahici bir iç görü bence. Peki sizin markanız, şirketiniz ne yapabilir insanların arkadaşlarıyla bağlarını korumaları için, bir düşünün bakalım. 😉
Haber kaynağı: Trendwatching
