Ofis hayatının evden çalışmanın tadını alanlarla huzurunu kaybettiğini söyleyebiliriz sanırım. İnsanlar özellikle iş yerine geldiğinde evde yapabileceği şeyin aynısını ofiste yaptığında hayal kırıklığına uğruyor. Yani yine her zaman söylediğim gibi “işi doğru yapmaya” takılıyoruz, “doğru işi yapmak” yerine.
“Ofis varsa gelinecek kardeşim”.
İşin nasıl yapıldığından bağımsız olarak, yapılan işi ölçmek zor geldiğinden, “herkesi getirtelim ofise en azından gözümüzün önünde olsunlar” kafası.
Bence hepsinden önemlisi insanların nereden çalıştığı değil, nasıl ve ne için çalıştığı. Konu bilmemne raporunun çıkması, falanca sunumun yapılması, filanca bütçesinin hazırlanması mı, bir araya gelip herkesin kendi aklını becerisini ortaya koyarak ortaklaşa bir değer yaratması mı? Ve tabii bunları mümkün kılacak bir anlayış; çalışma usulü ve araçları belirlenmeli ve fasilitasyonu yapılmalı.
Bir şirkette değer yaratmayan işleri eleyecek bir “değer” eleği olsa, korkarım pek az iş kalır o elek üstünde.
Herkese anlamlı işler yapacakları bir hafta diliyorum 😊
