Üç yıl kadar önce farkettiğim bir ekonomik yaklaşım: Doughnut Economics. Meslektaşım Kate Raworth’ün 20 yy’a damgasını vuran, insanın rasyonel kararlar verdiği, arz ve talebin kendi dengesini bulacağı neoklasik ekonomi anlayışının sonunun geldiğini söylüyordu.
Covid-19’un bütün korkutuculuğuna rağmen, doğanın kendini yenilemeye başlaması yüzümüze tokat gibi vurdu. Asıl zarar virüs mü, doyumsuzluğuyla insan mı? Kate Raworth ekonominin insanları kendisine benzetmesinden vazgeçip, insanın özündeki empati, işbirliği ve karşılıklı yardımlaşmaya imkan veren bir hale dönüşmesi gerektiğini söylüyor.
Gerçekten arzularımız değişmez değil, onları doğuran değerlerimiz.
Sanıyorum bu tez her zamankinden daha güçlü. Peki sizce başarabilecek miyiz?
Bu videoya altyazı ekledim. Yedi bölümden oluşan serinin diğer kısa videolarını izlemenizi öneririm.
